احتمال زنده ماندن از سقوط هواپیما
سفر با هواپیما امنیت بسیار بالایی دارد. احتمال سقوط هواپیما یک در یازده میلیون است. با این حال سوانح هوایی همواره رخ می‌دهند و ممکن است به جای این که مسافران به مقصد خود برسند به دیار باقی بشتابند. گرچه کنترل این سوانح همواره میسر نیست اما با رعایت نکاتی می‌توان احتمال آسیب دیدن در این سوانح را کم کرد.
پیش از آن که این نکات را به تفضیل توضیح دهیم، ذکر این مطلب ضروری است که بدانید تمامی سوانح هوایی یکسان نیستند و ممکن است دو سانحه هوایی تفاوت فاحشی با یکدیگر داشته باشند. طرح و برنامه مشخصی برای بر حذر بودن از این سوانح وجود ندارد. همچنین هیچ روش خاصی ضامن حفظ بقای شما در چنین شرایطی نیست. برای مثال هواپیمایی که به صورت مستقیم در حال سقوط است و پس از مدتی کوتاه به زبانه‌های آتش تبدیل می‌شود ، برای شما صرف نظر از تمامی روش‌های حفظ بقایی که برمی‌گزینید شانسی برای زنده بودن نمی‌گذارد. با این حال تمام سوانح هوایی این گونه نیستند. حتی اگر با سوانحی چون سقوط هواپیما مواجه شوید، باز هم بنابر گفته هیئت ملی امنیت حمل و نقل، شانس زنده ماندن نود و پنج درصد است. جان هنسمن، مدیر مرکز بین‌المللی حمل‌و‌نقل هوایی، در این زمینه چنین می‌گوید: ریسک حمل‌و‌نقل با هواپیما برابر با ریسک استفاده از پله برقی است.
هوا
در قسمت عقب هواپیما بنشینید
اگر می‌خواهید ریسک پروازتان پایین‌ترین باشد صندلی پرواز شما فوق‌العاده حائز اهمیت است. بسته به نوع سانحه، جایگاه شما در هواپیما می‌تواند تاثیری شگرف در شانس زنده ماندن شما داشته باشد. چند سال پیش، مجله تایم، آمار پایگاه داده های حوادث هواپیما و نمودارهای مربوط به جایگاه صندلی ها را در طول سی‌و‌پنج سال بررسی کرد. این داده‌ها نکات زیر را آشکار کردند:
- صندلی های موجود در یک سوم انتهایی هواپیما دارای میزان مرگ و میر 32 درصد بودند.
- صندلی های موجود در یک سوم میانی 39٪ مرگ و میر داشتند.
- صندلی های موجود در یک سوم ابتدایی هواپیما میزان مرگ و میر 38٪ را داشتند.
این داده‌ها نشان می دهد که ایمن ترین قسمت هواپیما برای نشستن، یک سوم انتهایی هواپیما است. علاوه بر این، صندلی های وسط یک سوم انتهایی هواپیما کمترین میزان مرگ و میر در بین تمام صندلی ها را که 28٪ بود را داشتند. با توجه به میزان پایین بودن مرگ و میر این صندلی‌های میانی بد نیست با وجود کمتر راحت بودن آنها را انتخاب کنیم. صندلی هایی با بالاترین میزان مرگ و میر، صندلی های مجاور راهرو در قسمت میانی هواپیما بودند که میزان مرگ و میرشان برابر با 44٪ بود. مجله علمی دیگری مطالعه مشابهی در سال 2007 و با یافته هایی مشابه را به انجام رساند. تجزیه و تحلیل آنها نشان می دهد که مسافرانی که در قسمت پشت بال هواپیما نشسته‌اند دارای 40٪ احتمال زنده ماندن بیشتر از از مسافران بخش جلویی هواپیما هستند.
بخش عقبی یک بویینگ 737 معمولی
با این حال، اعداد و ارقام مربوط به این که شما باید در صندلی راهرو، میانی یا پنجره بنشینید، دقیقا با هم سازگار نیستند. مطالعه جداگانه ای از دانشگاه گرینویچ نشان داد که صندلی های راهرو واقعا شانس بیشتری برای بقا به شما می‌دهند، بنابراین داده‌های مربوط به صندلی‌ها کاملا مغایر با هم هستند. البته، همانطور که قبلا نیز ذکر شد، همه این ها به نوع حادثه بستگی دارد. استثنائاتی نیز در این زمینه وجود دارد، مانند هواپیمای شماره 232 خطوط هوایی آمریکا که در سانحه مربوط به آن قسمت جلو هواپیما ایمن تر بود،اما این استثنائات تعداد کمتری دارند.سعی کنید با هواپیماهای بزرگ سفر کنید. هواپیماهای تجاری بزرگتر دارای تعداد بیشتری از صندلی‌های خالی هستند، کمترین میزان تصادفات را دارند و اگز ضربه‌ای بر آنها وارد شود به دلیل اندازه بزرگ‌شان قدرت متحمل شدن ضربات سنگین‌تری را دارند.
فاصله‌تان تا خروج اضطراری حداکثر پنج ردیف باشد
اکثریت مرگ و میر ناشی از سقوط هواپیما زمانی رخ داده است که مسافران پس از فرود اضطراری قادر به خروج از هواپیما نبودند. پروفسورگالیا، استاد دانشگاه گرینویچ، “قانون حفظ حداکثر فاصله پنج ردیف از خروج اضطراری” را به مسافران برای بالا بردن شانس بقای آنها پیشنهاد می‌کند. او پس از مطالعه 105 سانحه مربوط به هواپیما و مصاحبه با بیش از 2000 مسافر و اعضای خدمه که جان سالم به در برده بودند دریافت که بازماندگان قبل برای فرار کردن به هنگام فرود اضطراری تنها به اندازه زمان پیمودن پنج ردیف تا خروج اضطراری زمان دارند و می‌توانند مطمئنا ایمن باشند اما فواصل بیشتر ایمنی آنها و شانس زنده بودن‌شان را کم می‌کند.
در بویینگ 737 به وضوح اهمیت قانون “پنج ردیف تا خروج اضطراری” صدق می‌کند
همیشه صندلی خود را در فاصله پنج ردیف از خروجی اضطراری انتخاب کنید. اگر امکانش را دارید یک صندلی درست در کنار خروجی اضطراری بگیرید، یا صندلی خود را فقط با فاصله یک ردیف از خروج اضطراری رزرو کنید. گالیا می گوید که داشتن فاصله بیش از پنج ردیف از خروج اضطراری به معنای شانس کم تر زنده ماندن است . البته در این زمینه تضمینی وجود ندارد اما از لحاظ منطقی درست به نظر می‌رسد. هر چقدر فاصله شما از خروجی‌ها در هواپیمایی که در حال سوختن است بیشتر باشد شانس شما برای زنده ماندن کمتر است. شریل شوارتز، مهماندار بازنشسته هواپیمایی ایالات متحده، به شدت توصیه می کند که صرف نظر از جایی که نشسته اید، فاصله ردیف خود ازنزدیکترین خروجی اضطراری را بدون توجه به تعداد پروازهایی که با این هواپیما داشته‌اید به دقت بسنجید .اگر مجبورید چند بار این فاصله را چک کنید.بدین ترتیب، اگر کابین با دود پر شود و دید شما دچار اختلال شود باز هم می توانید راه خروج خود را بیابید.
لباس خود را به درستی انتخاب کنید
همانطور که قبلا ذکر شد، خود برخورد هواپیما به خودی‌خود در بیشتر موارد باعث ایجاد بیشترین مرگ و میر در حوادث مربوط به هواپیما نمی‌شود. طبق گزارش هیئت ملی ایمنی حمل و نقل شصت و هشت درصد از افراد درگیر در حوادث سقوط هواپیما از آتش سوزی پس از سانحه – یا از آسیب های سوختگی یا استنشاق دود جان خود را از دست می دهند. شورای ایمنی حمل و نقل اروپا یافته های مشابهی را بدست آورد. آنها تخمین زده اند که در نود درصد از حوادث هواپیما شانس زنده ماندن وجود دارد و حداقل در چهل درصد از تلفات ناشی از حوادث مربوط به هواپیما در گذشته شانس زنده ماندن وجود داشته است . بخش بزرگی از این موارد مربوط به آتش سوزی بود.
برای دریافت آخرین تحولات در حوزه علم و فناوری رایانه در کانال تلگرامی ما به آدرس HamiRayane_com@ همراه ما باشید.
