اگر خبرهای ما را دنبال کرده باشید، احتمالا متوجه شده‌اید که لنوو سه تلفن هوشمند جدید معرفی کرده: Moto G4 Plus ،Moto G4 و یک عضو کوچک‌تر از این خانواده با نام Moto G4 Play. اما نکته‌ی مهم و جالبی در مورد نام این سه دستگاه وجود دارد: دیگر خبری از برند Motorola در ابتدای نام این گوشی‌ها نیست. یعنی باید عادت کنیم بگوییم «لنوو موتو G4» و نه «موتورولا موتو G4»!
لنوو در سال ۲۰۱۴، بخش موبایل موتورولا را خریداری کرد. در حال حاضر، معرفی تلفن‌های هوشمند خانواده‌ی موتو G4، گامی مهم برای لنوو برای برندینگ بخش موبایل‌اش است. نویسنده‌ی سایت The Verge رویکرد لنوو در قبال موتورولا را در قالب «تکرار یک اشتباه تاریخی» تفسیر می‌کند. از دید او ترکیب لنوو و موتورولا مشابه ترکیب فاجعه‌بار HP و Palm است. در ادامه‌ی این نوشته شرایط حال حاضر لنوو و موتورولا را بررسی می‌کنیم.
وقتی بزرگ‌ترین فروشنده‌ی لپ‌تاپ دنیا، برند شماره‌ی یک موبایل آمریکا را می‌خرد
دو شرکت «پام» (Palm) و موتورولا هر یک در زمان خود از پیشتازان طراحی و تولید دستگاه‌های همراه بودند. آن‌ها پیش از این‌که به‌وسیله‌ی مالکان جدیدشان تصاحب بشوند، برای خود اسم‌ورسمی داشتند و به‌لطف سخت‌افزار و نرم‌افزار بی‌نظیرشان در بازار یکه‌تازی می‌کردند.
وقتی بزرگ‌ترین فروشنده‌ی لپ‌تاپ دنیا، برند شماره‌ی یک موبایل آمریکا را می‌خرد
دو شرکت «پام» (Palm) و موتورولا هر یک در زمان خود از پیشتازان طراحی و تولید دستگاه‌های همراه بودند. آن‌ها پیش از این‌که به‌وسیله‌ی مالکان جدیدشان تصاحب بشوند، برای خود اسم‌ورسمی داشتند و به‌لطف سخت‌افزار و نرم‌افزار بی‌نظیرشان در بازار یکه‌تازی می‌کردند
در سال ۲۰۰۹، شرکت پام با Palm Pre، تحسین بسیاری از منتقدان را برانگیخت. در حالی‌که آیفون تازه دو ساله شده بود و تلفن‌های هوشمند اندرویدی هنوز در نوزادی‌شان به‌سر می‌بردند، Palm Pre ادعا می‌کرد پیشرفته‌ترین تلفن هوشمند دنیاست. موتورولا در سال ۲۰۱۳ شرایطی مشابه داشت. این شرکت با Moto X ،Moto G و Moto E نظر مساعد خیلی‌ها را جلب کرده بود. حتی این شرکت جسارت کرده بود و گوشی‌هایش را در خاک ایالات متحده مونتاژ می‌کرد [کاری که اپل هنوز از انجامش سر باز می‌زند].
وقتی یک تولیدکننده‌ی موبایل دچار بحران هویت می‌شود
در سال‌های ۲۰۱۰ و ۲۰۱۴ دو شرکت پالم و لنوو، هر دو شرایط خوبی داشتند، اما باید به‌نوعی فلسفه‌ی وجودی‌شان را توجیه می‌کردند. شرکت پام خودش را در میان یک بازار بی‌رحم می‌دید؛ موتورولا هم درحالی‌که برای مالک آن‌زمانش (گوگل) سودی نداشت، از طرفی به‌خاطر کیفیت خوب محصولاتش تهدیدی جدی برای امپراتوری سامسونگ به‌حساب می‌آمد. ناگهان سروکله‌ی HP و لنوو پیدا شد و سرنوشت جدیدی را برای پام و موتورولا رقم خورد. این دو مالک جدید، جیب پرپول و زیرساخت تولید خوبی داشتند و از سیستم فروش کلانی بهره می‌بردند.
شاید خیلی‌ها یادشان رفته باشد، اما دو سال پیش موتورولا گوشی‌های اندرویدی بی‌نظیری می‌ساخت. موتورولا از اندرویدی بسیار نزدیک به اندروید خالص در تلفن‌های هوشمندش استفاده می‌کرد. این موضوع با استقبال زیادی از سوی کاربران همراه شده بود. در مورد شرکت پام و سیستم عامل WebOS هم داستان مشابهی در جریان بود.
نرم‌افزار به‌کار رفته در دستگاه‌های پام، الهام‌بخش بسیاری از طراحی‌های امروزی است. سیستم مالتی‌تسکینک و نمایش برنامه‌های باز در قالب کارت‌ها، یعنی همان‌چیزی که امروز در اندروید و iOS می‌بینیم، به‌شدت وام‌دار WebOS پیاده‌شده در Palm Pre است. موتورولا و پام تنها چیزی که لازم داشتند این بود که فارغ از مشکلات مالی، روی برتری‌هایشان تمرکز کنند.
وقتی تولیدکننده‌ی لپ‌تاپ قول عدم دخالت می‌دهد
«جان روبینستاین» (Jon Rubinstein) مدیر عامل شرکت پام بود و همیشه سعی می‌کرد در زمینه‌ی زمان‌بندی عرضه‌ی محصولات و سخنرانی‌هایش به سبک‌وسیاق اپل عمل کند. در زمان خریده‌شدن این شرکت توسط HP، جان روبینستاین همچنان در قدرت بود، اما HP در تدارک نقشه‌ای بود که بتواند رهبری زیرمجموعه‌ی جدیدش را به‌دست بگیرد. گویا تاریخ تکرار شده: زیرا لنوو هم همین کار را با موتورولا کرد. وقتی لنوو، موتورولا را از چنگ گوگل بیرون آورد، آقای «ریک استرلو» (Rick Osterloh)، به‌طور موقت، مدیر ارشد عملیاتی لنوو شد. شواهد حاکی از آن بود که موتورولا همچنان موجودیت مستقلی خواهد داشت. همه تصور می‌کردند که لنوو منحصربه‌فرد بودن موتورولا را درک کرده و می‌خواهد بدون دخالت مستقیم در امور آن، پول کافی را به سیستم مالی‌اش تزریق کند.
وقتی تولیدکننده‌ی لپ‌تاپ زیر قولش می‌زند
پس از تصاحب پام به‌وسیله‌ی HP، تلفن‌های هوشمند این شرکت با چه نامی خوانده می‌شدند؟ Palm iPAQ، HP Pres یا HPalm؟ پس از کلی بالا‌پایین کردن، HP به نتیجه رسید که برند خودش با ارزش‌تر از برند Palm است و به همین راحتی میراث برند پام را نادیده گرفت.
حالا هم لنوو در حال تکرار اشتباه HP است! لنوو زیر قولش زد و نام موتورولا را از معرکه خارج کرد. مدیران لنوو برای اولین بار این تصمیم‌شان را در زمستان ۹۴ و طی کنفرانس CES اعلام کردند. حالا ما به‌جای موتورولا و پام با پیرایشی ناموزون از کلماتی ناهمگن روبه‌رو هستم: HP Pre و Lenovo Moto.
وقتی سکون جای رشد را می‌گیرد
در سال ۲۰۱۰، شرکت HP بزرگ‌ترین تولیدکننده‌ی کامپیوترهای شخصی بود. این شرکت حالا جایش را به لنوو داده. این دو شرکت عظیم، بوروکراسی پیچیده و ساختار سازمانی کندی دارند [درست مثل کشتی بزرگی که از چابکی‌اش کاسته شده]. این درحالی است که حضور در بازار موبایل، چابکی زیادی را نیاز دارد. شرکت پام هنگامی‌که پای قرارداد با HP نشسته بود، این موضوع را به‌خوبی می‌دانست. «جان روبینستاین» موقع عقد قرارداد گفت که امیدوار است که HP شریک خوبی برای ارتقای سیستم عامل WebOS باشد. اما همه‌چیز برعکس شد؛ دو فرهنگ سازمانی بیگانه‌از‌هم، قرار شد که یک تیم یکپارچه را بسازند؛ ماه‌ها طول کشید که این دو فرهنگ توانستند زبان مشترکی پیدا کنند.
لنوو و موتورولا هم در مسیر یکپارچه‌شدن‌شان، همین دردها را متحمل شدند. آقای «ریک استرلو» می‌خواست به برند مشترک موتورولا با لنوو سروسامان بدهد. اما گویا در دنیای تکنولوژی یک الگوی قابل پیش‌بینی وجود دارد: شرکت‌های بزرگ بین‌المللی از پس همکاری درست‌ودرمان با تیم‌های کوچک برنمی‌آیند. لنوو هنوز هم می‌گوید که می‌خواهد رهبری بخش موبایل را به تیم موتورولا بسپارد. اما ترکیب نقاط قوت این‌دو، خودش چالش بزرگی است.
با نگاهی به خانواده‌ی Moto G4 متوجه می‌شویم که موتورولا رقابت را به‌نوعی به رقبا باخته است. حالا شرکت‌های چینی در طراحی صنعتی به بلوغ رسیده‌اند. سیستم عامل اندروید هم به نقطه‌ای از کمال رسیده که دیگر شاید کسی موتورولا را به‌خاطر اندرویدِ خالص‌ترش تحسین نکند. آیا گوشی‌های Moto G4، دستگاه‌های بدی هستند؟ خیر؛ اما آن‌ها در بازار رقابتی فعلی توان رقابت ندارند.
شاید با معرفی یک پرچم‌دار جدید از خانواده‌ی Moto X، خط بطلانی روی تمام بدگمانی‌های ما کشیده شود؛ شاید هم نه. باید دید موتورولا (یا همان بخش موبایل لنوو) می‌تواند پویایی لازم برای حضور پرقدرت در بازار رقابتی تلفن‌های هوشمند را به‌دست بیاورد یا خیر.
منبع : دیجی مگ
